Yakın zamanda katıldığım bir eğitimde hocamız tüm katılımcılara çocukluğunuzdaki çizgi film karakterlerinden biri olmak isteseniz siz kim olurdunuz? diye bir soru yöneltti.İkinci bir seçenek olmadan aklıma ilk gelen Heidi olmuştu.Eğitim bitti , haftalar geçti ancak sorgulamam devam ediyordu. Neydi ? Hangi yönüydü ? Ben çocuk aklımla neyini sevmiştim Heidi’nin bilmiyordum.

Çocukluğum (0-6 yaş dönemi) Sivas’ın İmranlı ilçesinde ırmağa yakın bahçesinin her köşesi güller , meyve ağaçları , düzayak diye tabir edilen bakımlı ancak lüks olmayan ,özenli bir evde standart bir hayatı beraber paylaşan anneanne ve dedemle geçmişti. Herkes tüm sorumluluklarını yerine getirdikten sonra arta kalan tüm zamanların tek planını beraber vakit geçirerek tamamlıyordu.Yapılan eylemlerin parayla ya da yüksek bir eğitimle karşılığı yoktu.Dedem işten gelirken yolun başında onu gördüğümde koşar koluna girerdim , onun benimle sohbet etmesi benim için bir sevgiydi , anneannem tüm yoklara rağmen çiçeklerden pasta , artan iplerden örgü ya da halı dokumam için ortam sağlardı , elimden tutup Kızılırmak’ın aktığı yere gider konukomşunun yün yıkamasını izletirdi ,geceleri uyumadan önce kendi bildiği masalları anlatır , türküler söylerdi o güzel sesiyle , her sabah özenle saçlarımı incitmeden tarar bir bardak çay bir ekmek arasıyla kahvaltımızı yapacak bizim tepsimizi kurardı önümüze . Bütüne baktığımda bana yaşattığı ne varsa benim için sevgi o olmuştu .

Zihnimiz soyut her şey için ona yüklediği anlamlarla onu kavrayan ve kavradığı kadar size yaşama hakkı sunan bir kontrol merkezi. Ve bir çocuk için güven , sevgi , duyarlılık , iyilik gibi birçok değerli kavramın karşılığı zihninde onu somutlaştırabildiği fotoğraf kareleri.

Sevgide iz bırakabildiğimiz , yaralar açmadığımız , her bireyin sevilmeye dair mutlak güzel bir yönünü görebildiğimiz , göstermekten çekinmediğimiz belkide en çok cömert olmamız gerektiğimiz sevgiye değer verin . Çünkü sizin sevginiz en yakınlarınızın hayatında iyi ya da kötü bir iz olarak birilerinin hayatına dokunacaktır!